آیا میدانید جمعیتی که در غدیر خم حضور داشتند چند نفر بودند؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

120000 هزار نفر (به روایت خاص و عام)

120000 نفر یعنی چقدر؟؟؟

یعنی شما باید علاوه بر در نظر گرفتن ورزشگاه آزادی 20000 هزار نفر دیگر هم به آن اضافه کنید!!!!

یعنی دوتای دیگه از این سالنهای مملو از جمعیت....

نکته اش کجاست؟؟؟

نکته اش اینه که / الان که الانه و اینقدر تکنولوژی پیشرفت کرده همچین سخنرانی با این جمعیت نداریم...

یعنی از آدم(ع)تا خاتم(ص) که نه / تا  آلان و حتی شاید تا قیام قائم آل محمد (عج)هم چنین جمعیت نداشته باشیم...

آنهم در آن سرزمین گرم و داغ و سوزان...

آنهم برای چند ساعت سخنرانی کردن....

آنوقت این عاقلانه است که بگوییم امر مهمی نبوده و ابلاغ ولایت نبود بلکه ابلاغ دوست داشتن حضرت امیر علیه السلام بوده؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

با توجه به وجود گزارش های متعدد در مورد تحیر شیعیان در تشخیص مصداق امام، لازم است به علل موجدۀ این پدیده در تاریخ شیعه پرداخته شود. یکی از این علل را می توان فضای اختناق حاکم بر جامعۀ شیعی و در مقابل، تقیۀ ناشی از آن دانست. بررسی مصادیق حیرت در جامعۀ شیعی، نشان می دهد که چگونه فضای خفقانی که از سوی حاکمان دستگاه خلافت جور، جامعۀ شیعی را در سیطرۀ خویش قرار داده بود، باعث گردید تا احادیث دال بر اسامی ائمه علیهم السلام ، همچون سرّی نزد برخی خواص شیعیان اهل بیت علیهم السلام مکتوم مانده و از دسترس عموم خارج گردد و شیعیان را در هدایت و اهتدای به مصداق امام، دچار چالش نماید.

اين گردهمايى به عنوان تجليل و بزرگداشت از اهل قلم استان اصفهان، صورت پذيرفته و چون روز برگزارى مصادف با عيد غدير است، طبعاً بايد درباره دو موضوع سخن گفت، يعنى هم درباره رويداد روز غدير، و هم درباره اهل قلم و خواندن و نوشتن در اسلام...

یا حیدر

حضرت على عليه السّلام مردم را در رحبه گرد آورد و فرمود: 

19302 - حَدَّثَنَا حُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ، وَأَبُو نُعَيْمٍ الْمَعْنَى، قَالَا: حَدَّثَنَا فِطْرٌ، عَنْ أَبِي الطُّفَيْلِ، قَالَ: جَمَعَ عَلِيٌّ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ النَّاسَ فِي الرَّحَبَةِ، ثُمَّ قَالَ لَهُمْ: أَنْشُدُ اللهَ كُلَّ امْرِئٍ مُسْلِمٍ سَمِعَ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَوْمَ غَدِيرِ خُمٍّ مَا سَمِعَ، لَمَّا قَامَ فَقَامَ ثَلَاثُونَ مِنَ النَّاسِ، وَقَالَ أَبُو نُعَيْمٍ: فَقَامَ نَاسٌ كَثِيرٌ فَشَهِدُوا حِينَ أَخَذَهُ بِيَدِهِ، فَقَالَ لِلنَّاسِ: " أَتَعْلَمُونَ أَنِّي أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ؟ " قَالُوا: نَعَمْ يَا رَسُولَ اللهِ، قَالَ: " مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا مَوْلَاهُ، اللهُمَّ وَالِ مَنْ وَالَاهُ، وَعَادِ مَنْ عَادَاهُ " قَالَ: فَخَرَجْتُ وَكَأَنَّ فِي نَفْسِي شَيْئًا، فَلَقِيتُ زَيْدَ بْنَ أَرْقَمَ فَقُلْتُ لَهُ: إِنِّي سَمِعْتُ عَلِيًّا رَضِيَ اللهُ عَنْهُ يَقُولُ: كَذَا وَكَذَا، قَالَ: فَمَا تُنْكِرُ؟ قَدْ سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ ذَلِكَ لَهُ 

مسند الإمام أحمد بن حنبل ج32 ص56 المؤلف: أبو عبد الله أحمد بن محمد بن حنبل بن هلال بن أسد الشيباني (المتوفى: 241هـ)، المحقق: شعيب الأرنؤوط - عادل مرشد، وآخرون، إشراف: د عبد الله بن عبد المحسن التركي، الناشر: مؤسسة الرسالة، الطبعة: الأولى، 1421 هـ - 2001 م

سوگند مى دهم هر مرد مسلمانى كه غدير خم را به خاطر دارد و سخنى را كه در آن روز از رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله شنيده است ، از جا برخيزد . سى تن از مردم براى اقامه شهادت بپا خاستند ـ ابو نعيم گفته است كه افراد بسيارى شهادت دادند ـ و اعلام كردند آن هنگام كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله دست امير المؤمنين على عليه السّلام را به دست مبارك خود گرفت خطاب به مردم فرمود: آيا مي‌دانيد كه من شايسته‌تر به مؤمنان از خود آنها مى باشم ؟ همگى فرمايش رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله را تصديق كردند . رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله فرمود : هر كس من مولاي او هستم،‌ اين [علي] مولاي او است ، پروردگارا ! دوست على را دوست بدار ، و دشمن على را دشمن بدار . ابو طفيل گفت : از ميان جمع در حالى بيرون رفتم كه در خودم احساس ناراحتى مى كردم ، و در بازگشت از اجتماع مردم ، به ديدار «زيد بن ارقم» رفتم و به او گفتم : از على چنين و چنان شنيدم و ناراحت شدم ! «زيد» گفت : آنچه را كه شنيدى انكار مكن ! به دليل آن كه، آنچه را كه استماع كردهاى من خود از رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله شنيدهام !

السلام علیک یا قتال العرب

آيا حديث «ضربة علي يوم الخندق افضل من عبادة الثقلين» سنديت دارد؟

پاسخ:

اين روايت يکي از فضايل بزرگ امير المؤمنين (عليه السلام) را بيان مي‌كند و تصريح مي‌نمايد كه مقابله مخلصانه آن حضرت با عمرو بن عبدود برتر از عبادت تمامي جن و انس مي باشد. حديث فوق از جمله رواياتي است که مورد قبول شيعه و سني مي باشد و با الفاظ مختلفي نقل شده كه آن را از منابع فريقين نقل مي نماييم.

گوشه ایی از واقعه غدیر خم:

در مكه جبرئيل، لقب اميرالمؤمنين را به عنوان اختصاص آن به علي بن ابي طالب عليه السلام از جانب الهي آورد، اگر چه اين لقب قبلاً نيز براي آن حضرت تعيين شده بود.

پيامبر صلي الله عليه و اله و سلم هم دستور دادند تا يك يك اصحابش نزد علي عليه السلام بروند و به عنوان اميرالمؤمنين بر او سلام كنند و السلام عليك يا اميرالمؤمنين بگويند، و بدينوسيله در زمان حيات خود، از آنان اقرار بر امير بودن علي عليه السلام گرفت.

در اينجا ابوبكر و عمر به عنوان اعتراض به پيامبر صلي الله عليه و اله و سلم گفتند: آيا اين حقي از طرف خدا و رسولش است؟ حضرت غضبناك شده فرمودند: حقي از طرف خدا و رسولش است، خداوند اين دستور را به من داده است.

انسان از روزى كه با قلم آشنا شد، از دو بيان برخوردار گشت: يكى بيان زبانى، ديگرى بيان قلمى، ولى بيان زبانى ثابت و پايدار نبوده، در حالى كه بيان قلمى از ثبات برخوردار بوده است.